Wie de tuin voor het eerst binnenkomt, valt de sterke lijnvoering van het ontwerp op. Wie verder kijkt, ziet de aandacht voor details. Alle onderdelen sluiten naadloos op elkaar aan. Dirk van der Poel eigenaar van Groenseizoen, ontwerper en uitvoerder van deze tuin: ‘Mijn passie is mooie dingen maken. Dat staat centraal in mijn leven!’
Een ontmoeting met Dirk van der Poel (35) is allesbehalve saai. Zijn enthousiasme en vakmanschap vallen op, maar ook aan visie en ondernemerschap ontbreekt het hem niet. Vol energie antwoordt hij op mijn vraag waar hij zijn inspiratie vandaan haalt: ‘Eigenlijk overal vandaan, maar als voorbeeld geef ik Barcelona. Als ik zo’n stad bezoek ga ik ’s ochtends eerst trimmen. Dat is een goede manier om heel veel te zien. Lopend langs de kuststrook kwam ik uit bij een luxe hotel, ik liep naar binnen en ontdekte allerlei interessante ontwerpdetails.’ Ook in andere grote steden ontdekte hij dat er veel meer mogelijk is dan vaak wordt aangenomen. Rotterdam en Antwerpen vindt hij twee andere inspirerende steden. ‘Het is vooral je ogen open houden. Wat is hier leuk? Wat kan beter? En dat kan vaak ook ontspannen vanaf een terras!’ Veel van zijn uitstapjes onderneemt hij samen met zijn vriendin. ‘Die is grafisch ontwerper, heeft net als ik een creatieve blik.’
Samenwerking met architect
Het ontwerp van de tuin die we bezoeken is getekend door Dirk van der Poel, die waar wenselijk overlegde met architect Bob Manders. Zo konden tuin en woning tot in detail op elkaar aansluiten. Voor het aanleggen van de vijver was het nodig de opdrachtgever voldoende te overtuigen. De raampartijen in het smalle tuindeel moesten voor het schoonmaken bereikbaar blijven, maar de architect en Dirk van der Poel bleven pleiten voor water tegen die glazen puien. Het spiegelende wateroppervlak zou het ruimtelijke effect moeten versterken. ‘Tot een week voor de plaatsing was er twijfel, met name vanuit de opdrachtgever. Uiteindelijk werd het toch een ja.’ Achteraf is er bij alle partijen grote tevredenheid over de aangelegde vijver. In zowel voor-, zij- en achtertuin komt het water tot aan de kozijnen. Vanuit de woning werkt dat verruimend, met name door de schittering van het zonlicht op het water dat weer voor spiegeling op het woonkamerplafond zorgt. ‘De smalle, qua oppervlak wat onhandige zijtuin is nu verre van een dode ruimte.’ De vijvers – in het verlengde van de ‘gevelvijver’ kwam een tweede vijver – huisvesten geen planten en vissen. Een verzoek van de opdrachtgever, die tijdens een zakenreis bij een hotel een ondiepe waterpartij had gezien waar je doorheen kon lopen. Wanden en bodem kregen een bedekking van gewapende zwembadfolie – ‘zo kun je probleemloos door het water lopen’ – en op de bodem kwamen handgeselecteerde, platte keien. ‘Pebble-stones, in dezelfde tint als de aansluitende Kalgrey natuursteen tegels van 90 x 90 centimeter.’ Om jaarrond helder water te garanderen kregen de ondiepe vijvers een zwembadinstallatie. ‘Om voor extra schittering te zorgen, moeten de keien schoon blijven. Elke week een chloorpil voorkomt dat ze groen uitslaan.’
Details in ‘eigen’ bruinzwart
Bij de vijver tegen het huis staat een bank die iets over de waterpartij steekt. Een ontwerp van Dirk. ‘Zittend op de bank kun je je voeten zo in het water steken.’ De langwerpige bank dient ook als ‘opdroogplek’ voor wie uit het overdekte zwembad komt. Het idee voor de bank is ontstaan uit een pergola die Marcel Wolterinck ontwierp voor de nieuwe showroom bij Borek Outdoor Furniture. Een project waar Dirk het ontwerp en de realisatie van de tuin voor zijn rekening nam. ‘Ik werkte samen met Marcel Wolterinck. We wilden de entree bekrachtigen en ik heb die zo aangepast dat de pergola als het ware uit de gevel kwam. De bank in deze tuin heeft hetzelfde effect, die loopt vanuit de gevel, parallel aan de vijver, de tuin in.’ Verder pratend over de bank wijst Dirk op de geraffineerde details. Zo zijn de poten van de bank 70 x 70 millimeter en is ook de vijverrand 70 millimeter hoog. ‘Plus: de poten van de bank steken wat uit, maar zijn absoluut luchtig. Het zijn details, maar wel belangrijke!’ De vijverlampen, vijverrand en de poten van de bank kregen een bruinzwarte kleur die Bob Manders graag gebruikt. Het zitgedeelte van de bank is gemaakt van Frans eiken, hetzelfde hout dat gebruikt werd voor het tuinhuis halverwege de tuin. Als belangrijk detail noemt Dirk ook de zwarte muur, die vijver en aanbouw als het ware omarmt. Een idee van Bob, maar Dirk trok de muur door tot in het achterste deel van de tuin. Over de hele lengte plaatste hij er meerstammige haagbeuken langs. ‘Een fraai contrast tussen strak en natuurlijk.’ Met het doortrekken van de zwarte wand is er een sterke verbinding ontstaan tussen het eerste tuindeel – afgesloten door een bescheiden bloemenborder – en de erachter liggende tuindelen. In dat eerste tuindeel staat verder nog een grote eethoek op tegels waarvan de naden exact aansluiten op die van de binnenvloer. Weer zo’n detail. ‘Het zijn lichte tegels die licht reflecteren en de tuin in donkere dagen dus ruimtelijker maken. Lichte tegels absorberen ook minder warmte, dus in de zomer zijn ze behaaglijk om met blote voeten op te lopen.’ Verder staan er in het eerste tuindeel grote bakken van Domani met daarin zomerbloeiende Agapanthus. ‘In de winter wordt die Agapanthus vervangen door winterbeplanting. Denk aan Gaultheria, voorjaarsbloeiende azalea of een kruipende Juniperus squamata ‘Blue Carpet’ die met zijn loofkleur mooi aansluit op de zinken bakken.’
Als een boeket
In de kleine border tussen de eerste twee tuindelen groeien vaste planten. De border maakt het strakke ontwerp volgens Dirk wat losser. ‘In vrijwel elke tuin verwerk ik een kleine bloemenborder. Als een boeket. Zo’n border mag wat mij betreft wisselen, om de 2 à 3 jaar anders van kleur en opbouw zijn.’ In deze rustige border gebruikte hij onder andere Stipa, zwarte Scabiosa, Nepeta en grijsbladige Artemisia. Bij de achter de border liggende loungehoek ligt de tweede vijver, in het verlengde van de eerste. Hier kreeg de vijver een achterwand van beton. ‘Het beton is gegoten tussen 9 centimeter hoge planken, waarvan de houtnerf goed zichtbaar is. Detail is hier dat die houtnerf terugkomt in de vlonderplanken van de loungehoek.’ In het aan de loungehoek grenzende grindplein staan acht Gleditsia triacanthos ‘Shademaster’ die breed uitgroeien. De groenbladige bomen vormen vanuit de woonkamer een tunnel richting het achterste tuindeel. ‘Hoe voller de kronen hoe sterker het effect. De fijnbladige kronen filteren het zonlicht als een in-between gordijn.’ Opvallend detail in dit tuindeel is dat de uitwendige hoek van de vijver bloot in het hout ligt. ‘Dat geeft een verruimend effect. Een ander detail is de muur erachter die nog iets verder doorloopt.’
Wolken van pinus
Noemenswaardig is nog de beplanting langs de oprit, achter de loungehoek. Hier zijn wolken van Pinus mugo var. pumilio geplant. ‘Ik knip ze met de snoeischaar in vorm.’ Dirk vindt ze mooi contrasteren met de lavapotten van Domani waarin Festuca glauca groeit. Detail is hier dat een taxusblok het Pinus-vak een stukje overlapt. Langs de rand van de Pinus groeien nog Hydrangea paniculata ‘Limelight’ die ook aan de andere zijde, bij het tuinhuis en de moerbeien staan. ‘Dat maakt de tuin breder.’ Onder de pluimhortensia’s groeit de bodembedekkende wintergroene Luzula pilosa. De tuin heeft nog meer te bieden; onder de moerbeien ligt een verdiept terras, achter het tuinhuis bevindt zich het speelgazon omringd door Rhododendron en tussen de meerstammige haagbeuken groeit Pennisetum met slingerende motieven van sieruien. Over alles is nagedacht. ‘Ik wil me als jonge ontwerper onderscheiden. Mijn droom is iets te gaan betekenen in de Nederlandse tuinwereld. Daarom ook mijn samenwerking met Borek en Domani en mijn inspirerende ontmoetingen met mensen als Marcel Wolterinck en Bob Manders.’